Nog voor er officieel sprake was van de Rauwtrappers, werd er reeds duchtig gefietst op ’t Rauw.
Zowat sinds half de jaren 80, waren er Rauwenaars die een fiets hadden met “ ne kromme gedon”.
Zij reden toen nog niet in groep, maar waren wel van de wielermicrobe gepakt.
In het voorjaar van 1988 smeedde Fons Geubelmans plannen, om samen met enkele leden van het toenmalige oudercomité van de Gemeentelijke Jongensschool eens 3 dagen te gaan fietsen naar de Voerstreek. Uiteindelijk vertrokken we in de periode van 15 augustus met 11 fietsers.
Begeleiding was er nog niet echt, want de vrouwen van enkele deelnemers brachten onze bagage naar Sint Martensvoeren, waar we overnachtten in jeugdherberg “ De Veurs”.
Vanaf 1989 werd de zaak nog wat serieuzer aangepakt; we kregen toen al een echte begeleider mee, nl. de Mon, en we zouden 4 dagen gaan fietsen.
Het rittenschema zag er als volgt uit:
Goed voor een totaal van 630 km en we waren toen al met 14 fietsers.
De deelnemers aan één van de eerste Ardennentochten
Die 4 dagen zijn gebleven, alleen is het parkoers in de loop der jaren een aantal keren veranderd.
Het spreekt voor zich dat om zulke zware tocht tot een goed einde te brengen er duchtig diende getraind te worden, en daardoor werd er regelmatig afgesproken om samen gaan te fietsen.
Vanaf 1991 gebeurde dat trouwens niet alleen in de zomer maar ook in de winter met een MTB.
Dit ging zo nog enkele jaren door en er werden stillaan plannen gesmeed om een eigen clubje op te richten, maar we moesten eerst nog een naam verzinnen.
Het 2de deel van de naam was vlug gekozen, en het 1ste gedeelte kwam niet alleen vanwege ons gehucht maar tegelijk van een bijnaam die we door sommige wiertoeristen en MTB-ers kregen opgeplakt, nl. die mannen van ’t Rauw da zijn rauwe ( ruwe) kerels. ’t Zal met onze fietsstijl te maken gehad hebben zeker! Vandaar onze naam “RAUWTRAPPERS”.
We zouden dan ook rijden met een eigen wielertenue, maar dat kostte heel wat centen.
Om centen in het bakje te krijgen organiseerden we voor de eerste keer in 1992 een Mountainbike- tocht. We konden tevens gebruik maken van een spaarpotje dat was overgebleven van de ter ziele gegane supportersclub van Patrick Bogaerts. We vonden ook nog enkele sponsors bereid om een gedeelte van onze kledij te bekostigen, en een clublokaal vinden was ook niet moeilijk vermits Jef Bogaerts reeds meer dan zijn steentje had bijgedragen tot het ontstaan van onze club.
In vanaf 1993 was het dan zover. We hadden een eigen club met kledij en al.
Foto eerste wieleruitrusting voor ons clublokaal
Er werd in de winter die aan het eerste seizoen vooraf ging hard gewerkt aan de voorbereiding van het eerste seizoen zoals bv.het kiezen van een bestuur, het schrijven van een heus clubreglement en de planning van de wekelijkse uitstappen.
Het zomerseizoen begint in maart en eindigt ongeveer half september met zondagvoormiddagritten die variëren tussen 60 en 120km. In de zomerperiode komen daar nog 2 supperritten bij die variëren tussen 150 en 250 km, plus nog de traditionele Ardennen 4-daagse.In de winter wordt met de MTB gereden van oktober tot begin maart.
Vanaf 1994 namen wij ook ieder jaar deel aan de wielerwedstrijd voor Rauwenaars tijdens de kermis.
Foto wielerwedstrijd kermis voor Rauwenaars
Sinds 1995 organiseren wij naar aanleiding van Rauw kermis op dinsdag een wielerwedstrijd voor Amateurs, nu elite zonder contract genoemd.
Dat door het oprichten van een heuse club met wekelijkse uitstappen de interesse voor onze club steeds maar gegroeid is, moge blijken uit het ledenaantal wat vandaag de dag 49 eenheden bedraagt.
Door de grootte van de groep en ook het verschil in trainingsmogelijkheden van de leden rijden we sinds een aantal jaren in 2 groepen zowel op zondag als op donderdagavond.
In de loop van de voorbije 11 jaren werd door clubleden deelgenomen aan tal van organisaties en uitstappen. Zie enkele foto’s
Het jaar voor we de bewuste Marmotte zouden rijden, gingen we het parkoers in de Alpen reeds verkennen, kwestie van voorbereid te zijn.
Boven op de col du Lautaret
Nog in die zotte eerste jaren namen we een aantal maal deel aan een heuse ploegentijdrit voor wielertoeristen in Lille, en bij de 3de deelname was het raak, we wonnen zowaar!
Foto gewonnen ploegentijdrit
Hopelijk volgen nog vele kilometers gedurende de volgende decennia, want dat onze club geen bevlieging meer is zal ondertussen wel duidelijk geworden zijn.